Fjalë Kyçe

Nis numërimi mbrapsht për misionin në kërkim të jetës në hënën e Jupiterit

Nis numërimi mbrapsht për misionin në kërkim të jetës në hënën e Jupiterit

Brenda pak orësh, një anije kozmike do të niset nga Florida në kërkim të shenjave të jetës.

Destinacioni i saj është Europa, një hënë thellësisht misterioze që rrotullohet rreth planetit të largët të Jupiterit.

I bllokuar nën sipërfaqen e tij të akullt mund të jetë një oqean i madh me dyfishin e sasisë së ujit në Tokë.


Bëhet e ditur se anija kozmike Europa Clipper do të ndjekë një mision evropian që u largua vitin e kaluar dhe do mund të ndryshojë atë që dimë për jetën në sistemin tonë diellor.

Një hënë pesë herë më e ndritshme se e jona

Vite në përgatitje, nisja e Europa Clipper u vonua në minutën e fundit pasi uragani Milton shpërtheu në Florida këtë javë.

Anija kozmike u fut me nxitim në ambiente të mbyllura për t’u strehuar, por pasi kontrolluan pikën e lëshimit në Kepin Canaveral për dëmtime, inxhinierët tani kanë dhënë lejen për t’u ngritur më 14 tetor.

“Nëse zbulojmë jetë kaq larg nga Dielli, kjo do të nënkuptonte një origjinë të veçantë të jetës në Tokë”, tha Mark Fox-Powell, mikrobiolog planetar në Universitetin e Hapur.

“Kjo është jashtëzakonisht domethënëse, sepse nëse kjo ndodh dy herë në sistemin tonë diellor, mund të nënkuptojë se jeta është vërtet e zakonshme”, shtoi Fox-Powell.

E vendosur 628 milionë kilometra larg Tokës, Europa është pak më e madhe se hëna jonë, por këtu përfundon ngjashmëria, shkruan BBC, përcjell Telegrafi.

Nëse do të ishte në qiellin tonë, do të shkëlqente pesë herë më shumë, sepse akulli i ujit do të reflektonte shumë më tepër rrezet e diellit.

Siç raportohet, korja e saj e akullt është deri në 25 kilometra e trashë, dhe duke u zhytur poshtë, mund të ketë një oqean të madh me ujë të kripur.

Mund të ketë edhe kimikate që janë përbërës për një jetë të thjeshtë.

Shkencëtarët fillimisht kuptuan se Europa mund të mbështeste jetën në vitet 1970, kur, duke parë përmes një teleskopi në Arizona, panë akullin e ujit.

Anijet kozmike Voyager 1 dhe 2 kapën imazhet e para nga afër dhe më pas në vitin 1995 anija kozmike Galileo e NASA-s fluturoi pranë Europës duke bërë disa fotografi thellësisht të çuditshme.

Ata treguan një sipërfaqe të mbushur me të çara të errëta, të kuqërremta në kafe; fraktura që mund të përmbajnë kripëra dhe komponime squfuri që mund të mbështesin jetën.

Teleskopi James Webb që atëherë ka bërë fotografi të asaj që mund të jetë ujë mbi sipërfaqen e hënës.

Por, asnjë nga këto misione nuk u afrua aq sa duhet me Europën për aq kohë sa për ta kuptuar vërtet atë.

Tani shkencëtarët shpresojnë që instrumentet në anijen kozmike Clipper të NASA-s do të hartojnë pothuajse të gjithë hënën, si dhe do të mbledhin grimcat e pluhurit nëpër ujë.

Ndryshe, Britney Schmidt, profesoreshë e asociuar e shkencave të tokës dhe atmosferës në Universitetin Cornell në SHBA, ndihmoi në projektimin e një lazeri në bord që do të shohë përmes akullit.

Instrumenti i saj, i cili quhet Reason, u testua në Antarktidë.

Por, ndryshe nga Toka, të gjitha instrumentet në Clipper do të ekspozohen ndaj sasive të mëdha të rrezatimit që Prof. Schmidt thotë se është një “shqetësim i madh”.

Anija kozmike duhet të kalojë pranë Europës rreth 50 herë, dhe çdo herë, ajo do të shpërthejë me rrezatim të barabartë me një milion rreze X.

Anija është më e madhja e ndërtuar ndonjëherë për të vizituar një planet dhe ka një udhëtim të gjatë përpara.

Sapo Clipper t’i afrohet Europës në vitin 2030, ajo do të ndezë përsëri motorët për të manovruar me kujdes veten në orbitën e duhur.

Shkencëtarët e hapësirës janë shumë të kujdesshëm kur flasin për mundësitë e zbulimit të jetës.

“Ne jemi duke kërkuar për potencialin për banueshmëri dhe ju duhen katër gjëra – ujë të lëngshëm, një burim nxehtësie dhe material organik. Më në fund, këta tre përbërës duhet të jenë të qëndrueshëm për një periudhë mjaft të gjatë kohore që diçka mund të ndodhë”, shpjegoi Michelle Dougherty, profesoreshë e fizikës hapësinore në Kolegjin Imperial në Londër.

Dhe ata shpresojnë se nëse mund ta kuptojnë më mirë sipërfaqen e akullit, ata do të dinë se ku të zbarkojnë një anije në një mision të ardhshëm.