• COVID-19 ofron një shans për të rivendosur dhe riformuar botën në një mënyrë më të qëndrueshme.
  • I takon secilit individ dhe korporate të marrë pronësinë e së ardhmes.
  • Këto janë tre hapa që drejtuesit e bizneseve mund të ndërmarrin për ta shpejtuar këtë tranzicion jetësor.

Është thënë shumë për mundësitë për të rivendosur atë që na lejon COVID-19. Ne mund të rivendosim industri specifike (të tilla si aviacioni, kujdesi shëndetësor dhe energjia). Ne mund të imagjinojmë një botë tjetër, në të cilën ne mund të qëndrojmë siç parashikohet në Qëllimet e Zhvillimit të Qëndrueshëm të Kombeve të Bashkuara (SDG) dhe kolektivisht të përparojmë.

Në nivelin më themelor, COVID-19 zbulon tre gjëra:

  1. Planeti: Aktiviteti njerëzor është i lidhur fort me ndryshimin e klimës dhe emetimet në të gjithë botën të CO2 parashikohet të bien me 8% në vitin 2020.
  2. Njerëzit: COVID-19 është quajtur si “barazuesi i madh”, por realiteti është që ne nuk jemi njësoj rezistentë si shoqëri. Statusi socio-ekonomik është i lidhur fort me cenueshmërinë që na kanaoset, të varfërit dhe të privuarit dëmtohen në një masë disproporcionale.
  3. Fitimi: Ne nuk mund të mbijetojmë për një kohë të gjatë pa aktivitet ekonomik dhe krijimin e vlerës financiare. Miliona biznese po dështojnë përballë pandemisë dhe rreth 40% e bizneseve mund të mos rihapen pas kësaj katastrofe.

Në thelb, ne duhet të menaxhojmë rreziqet që lidhen me klimën, të forcojmë strukturën tonë sociale dhe të frymëzojmë aktivitetin ekonomik që krijon vlerë për njerëzimin nëse duam të krijojmë një botë të qëndrueshme dhe të pajisur mirë për të luftuar krizat e afërta.

Pra, çfarë do të duhet për të arritur këtë simbiozë midis njerëzve, planetit dhe fitimit – referuar edhe si “linja e trefishtë fundore” – në kontrast me vetëm linjën e poshtme të fitimit? Për fillestarët, duhet të pranojmë një truizëm themelor: në një botë me burime të fundme, maksimizimi i përfitimit privat çon në mënyrë të pashmangshme në humbje kolektive – domethënë humbjen e mallrave të zakonshëm, një fenomen i njohur si tragjedia e përbashkët. Për shembull, nëse në një përpjekje për të rritur fitimet, multinacionale globale ndërtojnë fabrika, por nuk paguajnë për ndotjen që krijojnë, ne marrim ngrohjen globale. Kolektivi është më i rëndësishëm se individi.

Cështje të tilla si ngrohja globale, pabarazia dhe varfëria – siç përshkruhen në SDG – po bëhen probleme alarmante. Marrja e pronësisë për adresimin e çështjeve të tilla duhet të formojë mandatin e ri të udhëheqjes botërore. World Economic Forum / bota.al